بررسی آزمایشگاهی ریزنشت پیت و فیشورسیلانت متعاقب آماده سازی مینای دندان توسط لیزر Er, Cr: YSGG و اسید اچینگ و ترکیب دو روش

سابقه و هدف: یافتن راهی برای پیشگیری از پوسیدگی در نواحی اکلوزال از اهمیت بسیاری برخوردار است. پوشاندن شیارها تحت عنوان فیشورسیلانت، موثرترین راه برای پیشگیری از پوسیدگی های دندان خصوصا در نواحی سطح اکلوزال دندان های خلفی است. هدف از انجام مطالعه حاضر ارزیابی میزان ریز نشت در حد فاصل سیلانت و دندان به4 روش مختلف با کاربرد لیزر و بدون کاربرد لیزر و با استفاده از اسید و بدون استفاده از اسید بود. مواد و روشها: در این مطالعه تجربی، تعداد 60 دندان پرمولر سالم تازه کشیده شده که دارای شرایط مناسب جهت انجام فیشورسیلانت بودند، انتخاب و به طور تصادفی به 4 گروه تقسیم شدند. در گروه کنترل از تکنیک اسید اچینگ استفاده شد. در گروه های مورد به ترتیب: از لیزر به تنهایی، ابتدا از لیزر و سپس از اسید و در نهایت ابتدا از اسید و سپس از لیزر استفاده شد. لیزر مورد استفاده، لیزر Er, Cr: YSGG با توان 2 وات و pd: 740µs و RR: 20Hz بود. سپس فیشورها، با سیلانت Clin-Pro TM سیل شده، نمونه ها تحت سیکل حرارتی واقع شده و به مدت 48 ساعت در محلول متیلن بلوی %1 قرار گرفتند. در این مرحله کلیه نمونه ها در امتداد باکولینگوال برش داده شده، میزان نفوذ رنگ امتیاز بندی گردید. داده های جمع آوری و با آزمون Kruskal wallis مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.یافته ها: بر اساس اطلاعات بدست آمده تفاوت معنی داری از نظر آماری بین روش کلاسیک آماده سازی مینا با سایر گروه ها مشاهده نشد، هر چند درجه ریز نشت در گروهی که در آن ابتدا از لیزر و سپس از اسید استفاده شده بود، کمتر بود.نتیجه گیری: بر اساس یافته های بدست آمده، اضافه کردن اسید بعد از کاربرد لیزر Er, Cr: YSGG درجه کمتری از ریز نشت نسبت به سایر گروه ها نشان داد، هرچند به نظر می رسد تفاوت معنی دار نبوده، می توان میزان موفقیت لیزر را در این امر قابل مقایسه با اسید دانست.